ÇOBAN ÇEŞMESİ

Derinden derine ırmaklar ağlar,    

Uzaktan uzağa çoban çeşmesi.

Ey suyun sesinden anlıyan bağlar,    

Ne söyler şu dağa çoban çeşmesi?   

"Gönlünü Şirin'in aşkı sarınca    

Yol almış hayatın ufuklarınca,    

O hızla dağları Ferhat yarınca    

Başlamış akmağa çoban çeşmesi..."    

O zaman başından aşkındı derdi,    

Mermeri oyardı, taşı delerdi.    

Kaç yanık yolcuya soğuk su verdi,

Değdi kaç dudağa çoban çeşmesi!

Vefasız Aslı'ya yol gösteren bu,    

Kerem'in sazına cevap veren bu,    

Kuruyan gözlere yaş gönderen bu...    

Sızmadı toprağa çoban çeşmesi.    

Leylâ gelin oldu, Mecnun mezarda,    

Bir susuz yolcu yok şimdi dağlarda.       

Ateşten kızaran bir gül arar da

Gezer bağdan bağa çoban çeşmesi.

Ne şâir yaş döker, ne âşık ağlar,    

Tarihe karıştı eski sevdalar:  

Beyhûde seslenir, beyhude çağlar 

Bir sola, bir sağa çoban çeşmesi...

               Faruk Nafiz ÇAMLIBEL